Prolog

Prolog
Z dedykacją dla Wiktorii Drzewieckiej 

Dziś mija dwa lata od rozstania mojego i Violetty. Pamiętam jakby to było wczoraj.

Właśnie szedłem na spotkanie z Violą. Kupiłem bukiet róż i czekoladki .Chciałem ją zabrać na kolację i tam chciałem się jej oświadczyć. Właśnie dochodziłem do parku. Gdy do niego wszedłem ujrzałem Violette. Oczywiście nie była sama. Była z Clementem. W jego ramionach. Chciała mi tłumaczyć lecz ja nie chciałem jej słuchać.

Do tej pory nie znam całej historii ale pierścionek trzymam nadal.  Początkowo załamałem się strasznie. Ale teraz wiem że żyje się chwilą. I mam gdzieś Violette.  Dawno jej nie widziałem. Ale  wiem że jest sama.  Nie dziwie się. Sam bym nie chciał być z taką kobietą jak ona. Chociaż czasami za nią tęsknie.  Najbardziej boli mnie to gdy dowiaduję się że codziennie jest z  innym facetem. Nie wiem co w nią wystąpiło. Kiedyś była pogodną dziewczyną iI nikomu nieznajomemu nie weszła by do łóżka.  Ale jej wybór tak chciała.  

*********************************************************************************Prolog do opowiadania "Czas leczy rany lecz nie uleczy złamanego serca " Oddaje w  wasze ręce. W poprzednim opowiadaniu Leon był tym złym a teraz jest Violetta. Mogę zdradzić że w 1 rozdziale rozjaśni się dlaczego Violetta się tak zachowuje.
Rozdział 1=10 komentarzy
P.S jak tam żyjecie po Sylwestrze ?