Rozdział 9

Minęło kilka dni. Chloy nadal jest u mojego brata i Naty. Strasznie za nią tęsknie, ale postanowiłam, że jeszcze tam trochę u nich pobędzie. Siedzę właśnie na kanapie i oglądam jakąś beznadziejną telenowele. Nawet nie wiem o co w niej chodzi. Moje myśli krążą wokół Leona. Właśnie w tym momencie usłyszałam dzwonek do drzwi, więc nie chętnie wstałam i udałam się do wymienionej konstrukcji. Otwieram je i zamieram. Przed nimi stoi Leon z bukietem róż i prezentem. Nie wiem co powiedzieć. Zdziwił mnie swoją obecnością, ale i tak postanowiłam odezwać się pierwsza.

- Cześć co tu robisz? - zadałam pytanie ciekawa, a jednocześnie lekko zła.

- Cześć. Przyszedłem właśnie naprawić błąd, który spowodowałem swoim zachowaniem.

- Szybko ci się przypomniało, że masz córkę. - zakpiłam lekko z niego.

- Mogę wejść do środka? Porozmawiamy tam na spokojnie. - zapytał szatyn. 

Wpuściłam go i zamknęłam za nim drzwi. Czułam, że to nie będzie łatwa rozmowa. Szłam za nim, aż odwrócił się i wręczył mi kwiaty.

- Proszę to dla ciebie...- powiedział, ale mu przerwałam.

- Dziękuję za kwiaty, ale to nic między nami nie zmieni. Chloy nie ma jest u mojego brata. Wróci dopiero za kilka dni. - oznajmiłam wszystko na jednym wdechu.

- Przekażesz jej to? - zapytał z nadzieją, a ja pokiwałam głową na tak.

- Usiądź. Podać ci coś to picia?  - zapytałam.

- Tak poproszę kawę. - oznajmił.

Udałam się do kuchni i przygotowałam dwie kawy i wróciłam z nimi do salonu.

 - Proszę.

- Dziękuję.

Przez kilka minut panowałam między nami nie zręczna cisza. Nie wiedziałam jak ją przerwać, ale wyprzedził mnie Leon.

- Przepraszam cię Violu. Nie chciałem, aby to wszystko tak się potoczyło. Wiem jestem skończonym idiotom, ale naprawdę żałuję. Wybaczysz mi? - wyznał, a mnie zatkało. Nie spodziewałam się aż takiego wyznania.

- Wiem, że tego żałujesz, ale czasu nie cofniesz. Zraniłeś mnie i teraz nie potrafię tobie wybaczyć. Postaw się na moim miejscu. Gdy urodziłam Chloy miałam 16 lat. Musiałam pożegnać się ze swoimi planami na przyszłość. A ty zrobiłeś karierę. Nie musiałeś wstawać codziennie w nocy przez kilka miesięcy, aby ją nakarmić. Gdyby nie moim rodzice nie poradziłabym sobie. - czułam jak łzy spływają po moim policzku. To za dużo wspomnień jak na mnie.

- Violu wiem, żeby było ci ciężko. Ale teraz chce to wszystko naprawić. Pragnę uczestniczyć w życiu mojej córki i pomóż ci w jej wychowaniu. O nic więcej nie proszę. - podszedł do mnie i starł z mojego policzka łzy.

- Proszę nie płacz. Nie cierpię, gdy płaczesz przeze mnie.

- Leon. Na razie ci nie wybaczę. Chloy możesz widywać, ale nie możesz jej od razu powiedzieć, że jesteś jej ojcem. Nie chce, aby czuła się oszukana. Poczekaj z tym jakiś czas.

- Dobrze poczekam, ale będę walczyło o to byś mi w końcu wybaczyła i obiecuje ci że już ciebie ani Chloy nigdy nie skrzywdzę. - wyznał ze skruchą i mnie przytulił.

- Mam taką nadzieję. - wyszeptałam. 

- Tym razem będę się dobrze sprawował obiecuję. - powiedział na co ja się zaśmiałam.

- Wiesz jak mnie rozśmieszyć. - powiedziałam

- Ale ja mówię na serio, nie próbowałem cię rozśmieszyć. No dobra masz rację. - oznajmił weselszy.

Tą wspaniałą chwilę przerwał nam telefon szatyna. Spojrzał na mnie, a ja pokiwałam mu głową, że ma odebrać.

- Hallo. Ale jak to. Miałeś przesunąć spotkanie. Dobra za 15 minut będę. Do zobaczenia. - rozłączył się 

i schował telefon do spodni. 

- Przepraszam cię ale muszę już jechać. - oznajmił.

- Dobrze nie ma sprawy. - powiedziałam. 

- Do zobaczenia nie długo i przekaż małej prezent. - przytaknęłam i pożegnałam się z szatynem.

Gdy wyszedł z mojego domu wypuściłam powietrze z ulgą. Wreszcie mamy tą rozmowę za sobą. Nie wybaczyłam mu, ale spróbuję dla dobra naszej córki. Mam nadzieję, że od teraz będę szczęśliwa...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Witam was w niedzielę!

Wiem rozdział jest krótki!

Ale ważne, że jest.

We wtorek była 2 rocznica bloga.

Z tej okazji zorganizowałam konkurs na One Shot!

Wyniki pojawią się dziś wieczorem.

Mam nadzieję, że rozdział wam się podobał i czekam na opinie!

Do zobaczenia nie długo!

Daria

10 rozdział    ------>   15 komentarzy