Rozdział 4

Dedykacja dla wszystkich czytelników!

Dziś rozpoczynam kolejny zwykły dzień w pracy. Od jakiegoś czasu Leon  strasznie dziwnie się zachowuje w stosunku do mnie. Nie wiem czy coś źle  zrobiłam, albo go w jakiś sposób uraziłam. Nie mam pojęcia. Może chce  mnie wyrzucić z pracy, ale w to wątpię. Moje rozmyślenia przerwał dźwięk  mojej komórki. Biorąc urządzenie do ręki. Zauważyłam zdjęcie mojego brata Maxiego. Chyba coś się stało.

- Violetta przyjeżdżaj jak najszybciej do domy Chloe ma gorączkę 38.9.  Nie wiem co mam zrobić- powiedział zdenerwowany chłopak.

-  Co! Przecież rano nic jej nie było. Spróbuję się wyrwać zaraz będę.  Pa.- rozłączyłam się jak najszybciej i poszłam w stronę gabinetu mojego pracodawcy. Zapukałam do drzwi i po chwili usłyszałam ciche proszę. Więc weszłam bez wahania. Za burkiem siedział szatyn zapatrzony w ekran  laptopa. Spojrzał na mnie wyczekująco.

- Muszę przerwać dziś pracę,  ponieważ moja córka Chloe ma gorączkę, a mój brat nie wie co jej podać.  Więc muszę tam jechać.- odpowiedziałam zgodnie z prawdą.

- Dobrze nie  ma sprawy, jeśli Pani chce to nie musi jutro przychodzić do pracy, jeśli  córka nadal nie wyzdrowieje.- odpowiedział przejęty.

- Dziękuję w razie co zadzwonię do Pana co i jak będzie.- powiedziałam i miałam wychodzić, ale zatrzymał mnie głos szatyna.

- Jeśli Pani chcę mogę podwieźć Panią do domu. Bo akurat jadę do firmy po papiery.- spojrzał na mnie wyczekująco.

- Nie trzeba nie będę Panu zawracać głowy.- odpowiedziałam lekko speszona.

-  Ale pani nie zawraca mi głowy. Proszę ubrać kurtkę i jedziemy.- Zgarnął  kluczyki i kurtkę z biurka i udaliśmy się w stronę samochodu.

Podczas jazdy żadne z nas nie odezwało się do siebie żadnym słowem. Po chwili szatyn zaczął rozmowę.

- Ile lat ma Pani córka?- zapytał z ciekawością.

- Cztery lata.- odpowiedziałam z uśmiechem na twarzy.

- Widzę, że córka jest dla Pani najważniejsza.- dopowiedział szatyn.

- Tak bardzo. W końcu sama ją wychowuje.- powiedziałam drugie zdanie za nim zdążyłam ugryźć się w język.

- A gdzie jest ojciec?- zadał pytanie dość niepewnie mężczyzna.

- Zostawił nas. Zanim  Chloe przyszła na świat.- spojrzałam na szatyna ze smutkiem.

- Przykro mi.- odpowiedział.

Spojrzał  na mnie przez chwile. W jego oczach można było wyczytać smutek i  tajemnice. Ciekawe co sprawiło, że tak się czuł. Może przeżył podobną  sytuację co ja. Że wychowywał się w niepełnej rodzinie. Nie wiem. Ale  może kiedyś się dowie. Właśnie w tym momencie auto się zatrzymało, a ja  zauważyłam mój dom oraz mojego brata przed uliczką. Natychmiast z niego  wyszłam i udałam się w stronę brata. Zauważyłam, że mój pracodawca  również wyszedł i szedł za mną. Trochę mnie to zdziwiło. 

- Czemu tu stoisz Maxi! Przecież miałeś być przy Chloe! Gdzie ona jest. - krzyknęłam na niego zdenerwowana.

-  Spokojnie jest w salonie. - natychmiast udałam się do wyznaczonego  pomieszczenia, a za mną szli oni. Na kanapie leżała moja córeczka.  Strasznie smutno mi się zrobiło jak ją tak zobaczyłam całą czerwoną na  twarzy. Od razu do niej podeszłam.

- Cześć kochanie co ci jest? - zadałam pytanie i od razu sprawdziłam jej czoło. Rzeczywiście miała gorączkę.

-  Głowa mnie boli mamusiu . - powiedziała i spojrzała za moje ramie za  mną stał Leon, który bacznie przyglądał się Chloe. Wyglądało to tak jak  by myślał o niej. Co ja myślę przecież, on jej nie zna.

- Mamo kto to jest? - zadała pytanie moja córka.

- Cześć jestem Leon. - podszedł do małej i podał jej rękę.

- Dzień dobry. - powiedziała lekko zawstydzona Chloe.

- Maxi zadzwoń po taksówkę musimy jechać do szpitala, bo ja nie mam żadnych leków w domu. - powiedziałam patrząc na Chloe.

- Ja przecież was mogę was zawieść, przecież to nie jest  żaden problem. - powiedział Verdas.

- Sama nie wiem. - odpowiedziałam.

- Proszę ubrać małą, a ja poczekam. - usiadł na fotelu i posłał mi swój uśmiech.

- Dziękuję. - od razu Chloe wstała z kanapy i poszła ze mną do swojego pokoju, aby się ubrać.

Po  5 minutach zeszyłyśmy i od razu z Leonem udaliśmy się do szpitala. Jak  mogę się teraz domyśleć mój dzień dopiero się zacznie. 

Masakra...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Witam was wszystkich w sobotę!
Postanowiłam na razie pozostać na blogu,
ze względu na moje wierne czytelniczki.
Pozdrawiam was dziewczyny :)

Jak minął wam tydzień?
Mi dobrze.

A teraz przejdźmy do rozdziału.

Dużo się w nim dziś działo.

Chloe chora.
Violetta musiała, urwać się z pracy, aby
do niej jechać. 
Swoją pomoc zaoferował Leon.
Przy okazji mógł po raz pierwszy zobaczyć swoją córkę!

A więc myślę, że rozdział się wam podobał!

Do zobaczenia w kolejny weekend!

Pa

Daria.

Rozdział 5 ------>   10 komentarzy
Nie licząc anonimów!



PS.
Możecie zajmować dedykacje pod rozdziałem.
Polecam niesamowitego bloga http://ross-y-laura.blogspot.com

Zajrzyjcie na niego koniecznie!