02: Ty się w nim zakochałaś!

Z dedykacją dla Karoliny Verdas za wspaniały spamik pod rozdziałem 1 :)

Czy może być coś gorszego od budziku ? Cóż pora wstawać obowiązki wzywają. Patrzę na zegarek w moim telefonie. 6:16. Na siódmą trzydzieści do pracy. 

 Po wykonaniu wszystkich czynności i zjedzeniu śniadania zabieram klucze z komody do mojego Audi Q5 .

Sprawdzam jeszcze tylko godzinę 7:04. Czas wychodzić. Po wejściu do szpitala uśmiechem witają mnie pacjenci, pielęgniarki i lekarze oraz inni pracownicy szpitala.

Nagle podbiega do mnie Lu i mnie przytula-dziwne.

-Wiesz jak a Cię kocham !-krzyknęła i cmoknęła mnie w policzek. A to było jeszcze dziwniejsze.

 Wchodząc na oddział wiem czemu tak się zachowywała. Całe szczęście dziś piątek i mogę się odprężyć. Jutro mam nocną zmianę. A Ludmiłę to zabije.

-Panie Verdas ja Pana kiedyś zatłukę. Miał Pan leżeć.

-Mi też miło Panią widzieć.-powiedział z uśmiechem na twarzy.

-Skąd ma Pan te kule !

-Od pani Lu... Lu...

-Ludmiły ?

-Ach tak Ludmiły. Skąd pani ją zna ?

-To moja przyjaciółka. Jest chirurgiem.

-Tyle to już wiem. Proszę wracać na salę. Powinien Pan odpoczywać.

Boże co ja się z nimi mam.

-A mam jeszcze jedną prośbę...

-Słucham ?

-Proszę aby pani nie informowała mojej rodziny o moim stanie zdrowia.-powiedział cicho.

 Trochę mnie to zdziwiło. Zazwyczaj pacjenci chcą informować rodzinę. Ale tu jednak mamy wyjątek.

-Dobrze. Coś jeszcze ?

-Nie dziękuje.

 Wchodzę do pokoju lekarskiego i widzę Josha. Mojego przyjaciela. Razem studiowaliśmy. Nawet pomiędzy nami zaiskrzyło ale nic z tego nie wyszło.

  Siedzimy razem z Joshem na kanapie w naszym domu popijają kawę i oglądając telewizję. Nagle usłyszeliśmy dzwonek do drzwi. Za drzwiami ujrzałam moją kuzynkę Amy. W wieku 16 lat wyjechała do Włoch. Strasznie się ucieszyłam gdy ją zobaczyłam. Nie widziałyśmy się 3 lata. Postanowiłam że dla niej także zrobię kawę. Gdy wróciłam do salonu z gorącym napojem ujrzałam Amy i Josha jak się całowali. Nie chciałam go słuchać i uciekłam do Ludmiły.

  Gdy przypomnę sobie sytuację sprzed 3 lat do oczu napływają mi łzy. Lecz szybko je ścieram aby ich nie zobaczył mój przyjaciel.

  Pomyślicie sobie przyjaciel. Tak chodził i przepraszał mnie 2 miesiące aż mu wybaczyłam. Teraz jest szczęśliwy z Amy. Nawet jej się oświadczył. cieszę się z ich szczęścia.

  Odkąd zerwałam z Joshem z nikim się nie umawiałam. W nikim nie byłam zakochana. Aż do momentu kiedy przywieźli Leona. Stój ! Ty się w nim nie zakochałaś ! Leon to tylko twój pacjent i na pewno ma dziewczynę.

-Hej Vils.

-Hej.

-O czym się zamyśliłaś ? A może o kim ?-po tych słowach się zarumieniłam- Ty się zakochałaś ! Nie wierzę ! Wreszcie !-wstał i mnie przytulił. Nie wierzę jak on dobrze mnie zna.

-Przyszłam tylko po teczkę i wychodzę.

-Do swojego chłopaka ?

-Jestem w pracy !

 

  Przechodząc przez korytarz oddziału natchnęło mnie aby spojrzeć do sali Leon. Gdy przechodziłam obok niej zauważyłam Federico. Co on tu robi ?

  Postanowiłam podsłuchać. Wiem że nie wypada ale ciekawi mnie skąd się znają.

 -Fede mówię poważnie chyba się w niej zakochałem .-powiedział Leon a ja poczułam dziwne ukłucie przy sercu.

  -To niemożliwe. Ale nawet jeśli to Diego Ci ją odbije,

  Nie chciałam dalej słuchać więc weszłam.

  -Fede co ty tu robisz ?-zapytałam

  - Przyszedłem odwiedzić kumpla ze szkoły. -Czyli się znali. I wszystko się wyjaśnia

  -To dlatego Ludmiła dała panu te kule.

  -No tak. Widzi pani mamy tych samych przyjaciół. Coraz więcej wspólnego.

  -Czemu Pan rano kłamał że nie zna Ludmiły

   -A czemu by nie.

  -Przepraszam ale muszę już iść.

 

  Postanowiłam że pójdę do automatu po kawę. Cały czas myślałam o tej dziewczynie o której mówił Leon. Szczęściara.

Ale ciekawe czemu nie chcę jej tego powiedzieć.

I o co chodzi z jego bratem.

I czemu Ludmiła nie powiedziała że zna Leon.

Oraz czemu rano kłamał że nie zna Ludmiły.  

Nagle poczułam jak na kogoś wpadam.

  -O Violu zamyśliłaś się czy zakochana ? -następny ekspert się znalazł. Co oni z tym mają ?!

  -Hahah bardzo śmieszne. Po kawę przyszłam i się trochę zamyśliłam.

  -Widzisz to tak jak ja.

  -Fede jest w szpitalu.

  -Naprawdę ? Aaa no tak do Leona przyszedł. Zapomniałam.

  -Czemu nie powiedziałaś że znasz Leona ?

  -A co Cię tak to interesuje.

  -Rano bym się tak nie wściekała za te kule.

  -Czyli jednak byłaś zła ?

  -On jeszcze dziś nie powinien wstawać. Musi leżeć. On ma krwiaka !

  -Co ?

  -No przecież pobił się ze swoim bratem, nie mówił Ci tego ?

  -Nie.-powiedziała cicho, zszokowana.-Wiedziałam że jego brat lubi się bić. Pewnie znowu poszło o dziewczynę.

  -Możesz powiedzieć coś więcej o jego bracie ?

  -Dobrze ale nie tu. Tu jest za dużo ludzi.

  -Federico myślisz że ona to słyszała ?

  -Wiesz Violetta potrafi być wścibska...

  -Czyli tak ?

  -Yhm.

 Nie żyje, jeżeli słyszałam całą rozmowę... Nie może nie.

 Co zrobię. Zakochałem się. Ale nie przyznam się do tego.

 Znając życie Diego by mi ją odbił. A tak wolę żyć w samotności.

  -Fede a... wiesz... czy może Viola miała jakiegoś chłopaka lub ma ?-powiedziałem dość cicho

  -A co zazdrosny ?-zaśmiał się. Gdybym mógł zabijać wzrokiem pewnie by już nie żył.-Dobra Violetta jest sama od trzech lat.-powiedział-Jej ostatnim chłopakiem był Josh. Także pracuje na tym oddziale.

   Nie wierzę Violetta jest tak piękną kobietą i nie ma chłopaka.

  Ten cały Josh musiał nieźle ją zranić.

************************************************************************************************************

Witam wszystkich we wtorkowy ranek z rozdziałem numer 2 !!

Jak widzicie poznajemy powoli przeszłość Vilu.

Ale to nie wszystko z jej przeszłości.

Leon zazdrosny.

Zna Lu i Fede.

obiecuje że Josh i Amy namieszają troszkę między Leonettą.

A tak z innej beczki zapraszam na mój drugi blog. Jest on o Jortini.

Wczoraj pojawił się prolog :)

 Rozdział 3=9 komentarzy :)